To, co niezapisane: GROUNDS – a baroque big band

Usztywnione myślenie o muzyce zwanej „poważną” oddala dzisiejszych jej odbiorców od tego, co w epoce baroku było jednym z filarów – improwizacji. To, co niezapisane w nutach, stanowiło nierzadko o istocie utworu, jego oryginalności czy elastyczności, dając jednocześnie dowód wyobraźni i muzycznej erudycji interpretatorów. Melodie oparte na ostinatowym basie (w angielskiej tradycji tzw. ground ) zyskiwały dzięki muzykom nowe życie – zależnie od kontekstu, miejsca czy instrumentacji, podejmując spontaniczny dialog między intencjami kompozytora a ówczesnym „tu i teraz”. Skojarzenie z tradycją jazzową nasuwa się samo – złożony z wytrawnych, choć młodych kameralistów francuski zespół L’Achéron nieprzypadkowo odwołuje się w nazwie projektu do big-bandów, w których muzycy wchodzą z sobą w spontaniczny dialog, wymianę czy wzajemnie się prowokują, ale zawsze pozostają na równych prawach. Gwarantem najwyższej jakości wykonania pozostaje także szef artystyczny kolektywu – François Joubert-Caillet, bodaj najwybitniejszy gambista nowego pokolenia, którego doświadczenie i warsztat wywiedzione są z najlepszych tradycji francuskiej muzyki instrumentalnej przełomu XVII i XVIII wieku, zwłaszcza Mr. de Sainte-Colombe’a i Marina Marais.